Het is donker in de grote pan 
de waardin die dempt het licht 
ze haalt de glazen en de flessen op 
en doet dat met haar vol gewicht 

ik zit aan het tafeltje 
in de hoek en merk nu pas 
dat de poëzie ontstaat 
aan een lege tafel met leeg glas 

niemand om tegenaan te balken 
geen drup meer in het kristal 
geen zin om naar huis te zwalken 
en mijn jas ligt al in de hal 

Het is donker in de grote pan 
de waardin die dempt het licht 
ze haalt de glazen en de flessen op 
en doet dat met haar vol gewicht 

ik zit aan het tafeltje 
in de hoek en merk nu pas 
dat de poëzie ontstaat 
aan een lege tafel met leeg glas 

Mijn hoofd tolt op mijn ledematen 
mijn jas ligt al op straat 
de kost gaat uit voor de baten 
het is donker en het is laat 

Het is donker in de grote pan 
de waardin die dempt het licht 
ze haalt de glazen en de flessen op 
en doet dat met haar vol gewicht 

ik ga van mijn tafeltje 
in de hoek en wordt wat wee 
want er is poëzie ontstaan 
aan een lege tafel in leeg café 



(c) Tekst & muziek: Leon Lutterman