Zoals je daar nu staat
Je ogen, je gelaat
Zoals ik je nu ken
Is er iets waarvan ik zeker ben

Ik zal altijd om je blijven geven
Hoe het ook gaat, waar je maar bent
Ik heb je herkend
Als de naaste in mijn leven
Als de mens van vier seizoenen
Als die ene uit miljoenen
Ik zal om je blijven geven
Heel mijn leven

Dikwijls had ik donkere gedachten
Wist niet wat te hopen of verwachten
Dikwijls was ik hulpeloos verloren
Maar nu weet ik dat je bij mijn leven hoort

Ik zal altijd om je blijven geven
Ook als je ooit, weet het maar nooit, ook als je ooit
Door het noodlot wordt verdreven
En een trein je bij me wegvoert
Als een wapen je de mond snoert
Als je nooit meer terug kan komen
Wij alleen maar samen komen in mijn dromen
Als de mensen je vergeten
Wil ik toch nog van je weten
Zal ik om je blijven geven
Heel mijn leven

Zoals je daar nu ligt
Je adem, je gezicht
Zoals je van me houdt
Zo onbenoembaar stil vertrouwd

Ik zal altijd om je blijven geven
Ook als het licht langzaam verdwijnt
Ook op het eind
Voel me zo met jou verweven
Om de snaren die je raakte
Om de fouten die we maakten
Om de sterren die we plukten
Om de dingen die vergingen en mislukten
Om je stem en je gestalte
Tot de allerlaatste halte
Zal ik om je blijven geven
Zal ik om je blijven geven
Heel mijn leven