Amsterdam, die grote stad, wordt zoetjes aan een klote stad
Alleen maar leuk om gauw weer te verlaten
Niemand die de weg nog kent, tenzij je helderziende bent
Een stad vol kuilen, scheuren, kieren, gaten

Dat zegt mijn neefje uit Sneek, die van de week, een weekend hier is
En ik vertel 'm dat er toch voor mij nog steeds een hoop plezier is

Leen is alive en well en living in mokum
Een grote puinhoop, een grote klerekeet
Langzamerhand beter bekend als opengebrokum
Niks aan de hand, wanneer je de weg maar weet

Amsterdam, die funky stad, wordt zoetjes aan een junkie stad
Voor boeren, burgers en voor lui daar buiten
Je leest het toch maar al te vaak, ze slaan je kop in voor een knaak
Die lui doen alles om te kunnen spuiten

Dat wordt gezegd door mijn nicht, die uit Maastricht, kwam tienertoeren
Maar ik zeg dat zij de Telegraaf zit na te ouwehoeren

Leen is alive en well en living in mokum
Een grote puinhoop, een grote klerekeet
Langzamerhand beter bekend als opengebrokum
Niks aan de hand, wanneer je de weg maar weet

Amsterdam, die strenge stad, wordt zoetjes aan een enge stad
Vol hoeren, potten en transseksuelen
En als je in 't centrum bent, op elke hoek een nichtentent
Daar kun je toch je kind niet laten spelen

Dat zegt mijn oom uit Den Briel, zelf homofiel, heel onbevangen
En zelf komt hij hier elke maand een weekend lang de beest uithangen

(Nou wat, zou dat)

Amsterdam, die beste stad, wordt langzaam een verpeste stad
Een autokerkhof stinkend naar benzine
Maar ieder jaar staan wel weer fraai de nieuwste snufjes in de RAI
Omdat ze daar nog altijd aan verdienen

Maar zelfs al staat hier het blik, twee rijen dik, op alle stoepen
Ik maak krassen op de lak en blijf intussen vrolijk roepen

Leen is alive en well en living in mokum
Een grote puinhoop, een grote klerekeet
Langzamerhand beter bekend als opengebrokum
Niks aan de hand, wanneer je de weg maar weet



Tekst en muziek: Robert Long