Leen Jongewaard
Leen Jongewaard - Jos songtekst
Je score:
En toen opeens was Josje dood Hij had gewoon geen zin om door te leven Hij heeft zichzelf als 't ware opgeheven Hij heeft aan mij z'n laatste brief geschreven Hij hield zich niet nog langer groot Ik gaf hem de genadestoot Soms denk je dat je iemand kent Nou ja, ik kende Jos zo'n maand of zeven Hoewel we eerst nogal op afstand bleven Zag ik de echte Jos soms toch wel even Als door een scheur in 't cement Dan kroop 'ie langzaam uit z'n tent Wanneer we 's zomers de rivier afdreven Kwam er een glimlach om z'n lippen zweven Was 'ie wat minder bang zich bloot te geven Dan was 'ie in z'n element We raakten aan elkaar gewend Hij zei niet veel in 't begin Ik wist nite of ik 'm ooit zou bereiken Als ik iets vroeg begon 'ie weg te kijken Hij zei alleen soms "hou nou op met zeiken" Z'n handen nors onder z'n kin Verroerde uren lang geen vin Hij wou zo graag een harde bolster lijken Maar op den duur begon 't schild te wijken Liet 'ie wat meer van z'n gevoelens blijken En ging 'ie op m'n vragen in Kwam 'ie tevoorschijn, zin voor zin Hij had van alles opgekropt Er was niks waar je Jos om zou benijden Z'n ouders waren van elkaar gescheiden En om de maand moest 'ie bij een van beiden Waar 'ie met snoep werd volgepropt En hij vertelde me beknopt Hoe hij als kind z'n vader wakker gilde Omdat 'ie liever naar z'n moeder wilde En hoe z'n vader 'm z'n bed uittilde En in de kelder had gestopt Te vroeg en veel te vaak geschopt Hij zei "misschien is het verkeerd Maar ik denk steeds 'was ik maar niet geboren' De mensen hebben hun gevoel verloren Haast niemand wil zich aan een ander storen Dat heb ik nou toch wel geleerd Zelfs als je werkelijk crepeert Zal men proberen om je stem te smoren Maar ieder mens wil toch bij iemand horen Dat lot is mij dan zeker niet beschoren Ik word haast overal geweerd" En ik heb Jos opnieuw bezeerd Had ik 'm achteraf beschouwd Toen hij dat zei maar naar me toe getrokken En hem gezegd "we zullen samen knokken" Maar ik zei niks, was van mezelf geschrokken Een onvergeeflijke fout Maar God, ik voelde me zo oud Hij schreef "ook jij liet me weer los Door niks te zeggen heb je toch gelogen Want wat je wilde zag ik in je ogen Ook jij, gevangen in je onvermogen Jij bent nog meer dan ik de klos Je bent misschien een ouwe vos Jij kan misschien op meer ervaring bogen Jij kunt ertegen als je wordt bedrogen Maar ik heb alles nog eens overwogen Ik wil niet meer, 't beste, Jos"