Over de lage landen kwam ik uit op het strand 
voorgoed met lege handen zit ik in het natte zand 

Onder de watergrijze lucht kijk ik over de zee 
na een levenslange vlucht neemt deze moeder mij terug mee 

R. 
Ik wil 
dat ik word 
nu er mij niemand hoort of ziet 
zoals rotsen van graniet 

Veel ben ik verloren, ben ik voor eeuwig kwijt 
voor misdadigheid geboren in een lang vervlogen tijd 

Veel werd mij vergeven, gratie werd verleend 
ik wil niet langer leven nu mijn tranen zijn versteend 

R. 

Ik schrijf namen in het zand 
maar ze herkennen doe ik niet 
Ik ben zoals de rotsen 
rotsen van graniet 

Tekst & Muziek : Kris de Bruyne