Wij zijn de jongens van plezier, 
wij zijn toffe gasten, wij drinken bier. 
Wette gij hoe da'ekkik een griet versier ? 
Ik doe ze binnen binnen binnen het kwartier. 

Zaterdagavond naar de stad, 
alle zware jongens hebben postgevat. 
Marrokanen trappen tegen hun gat, 
jongens, wat hebben we plezier gehad. 

Jingle hier, jangle daar, 
niemand wordt hier iets gewaar, 
niemand vreest enig gevaar. 
Messen trekken op de boulevard. 

Das leben ist so shön, mein baby, 
alle zorgen weg. 
C'est vraiment wunderschön, mein baby, 
chocoladelady, 
vrij van haag en heg. 

Middenin zo'n nacht viel ik in slaap, 
een hele dikke vette winterslaap, 
van waaruit ik nooit wakker werd, 
alles naar de kloten, wat een merde. 

Ik zag jonge helden met een hakenkruis, 
treintabellen in de kluis, 
Jezus Kristus aan het kruis. 
Weg met het Belgisch Vorstenhuis. 

Statement hier, statement daar, 
niemand werd er iets gewaar, 
niemand vreesde enig gevaar. 
Het leger wachtte op de boulevard. 


Regeringsleiders allerlei 
d'r zat zelfs ne professionele bij 
kwamen vragen "zeg eens Kris, 
hoe het godverdomme toch zover gekomen is ?" 

Maar mijn schat trekt de stop uit de telefoon, 
niemand die nog weet waar ik woon. 
Ze trekt omver mijn brievenbus, 
samen wachten we op de terminus. 

Zij zit hier, ik zit daar, 
we gaan ergens naartoe, maar ik weet niet naar waar. 
Ze zegt dat we naar de hemel gaan, 
duizend kilometer verder achter de maan.