’t Zwijntje – Kor van der Goten

Toen ik nog een kleine jongen, moedersjongen was 
speelde ik met een treintje, met een kleintje              
's Zondags kwam een tante, één van 't voorhistorisch ras 
en stak een geldstuk in mijn spaarpotzwijntje.                   
Moeder zei 'bewaar dat ding zorgvuldig in je kast, 
het komt je later hoogstwaarschijnlijk goed van pas'.                                

Ik had een blokkendoos, een kleurboek of vier, 
een teddy-beer en nog geen kleintje                                   
een ouwe meisjespop, daarom gaf ik geen zier, 
ik was nog maar een heel erg klein zwijntje.                         
Moeder zei 'Bewaar die pop zorgvuldig in je kast, 
dan moet ze iedere week niet mee in de was’.               

Toen ik een teenager was toen brak ik mijn zwijn 
en kocht een pickup met een platendozijn.                   
Toen ik weer wat ouder werd, dan kocht ik een gitaar, 
Georges Brassens, Guy Béart zaten mijn in 't haar. 
Maar ik ben een Vlaming, dus mijn Vlaamse publiek 
houdt meer van Preud'homme dan van die Franse kliek.                          

Ik ben nochtans intussen geëvolueerd, 
ik ben een fijn dier en nog zo geen kleintje. 
Artisten dat zijn tisten en die worden niet wijs.
'k ben nog niet getrouwd maar 'k heb een kleintje. 
Moeder zei 'Bewaar dat ding zorgvuldig in je kast, 
het staat voorlopig  niet op je éénzelvigheidspas’.               

Dames, heren, neem dit lied voor wat het is, 
een mengelmoes van heiligheid en Manneken Pis. 
Een beetje Jean-Paul Sarte, wat Gabriël Marcel 
gevulgariseerd door wat lichte Jacques Brel.                
Bid voor de ziel van 't verlorene schaap, 
bid voor de heer Van der Goten.         

Dit is de laatste stroof, de meningen zijn verdeeld, 
zo komt er variatie in de wereld. 
Was de positieve kant wat karig bedeeld, 
morgen is de wereld bepereld.                          
Morgen komt de dauw en het gras wordt weer groen. 
Morgen ga ik vasten en geef niemand een zoen.