Er kwam een meid voorbij en ze zei tegen mij
Met een lachend gezicht
Ja ’t was naar mij gericht: goeiendag
Ik begreep dat niet goed, zulke haastige spoed
Maar ze had een lieve snoet
Dus ik zei haar zeer goed: goeiendag
De lucht was helder en rimpeloos blauw 
en haar kleedje had niet eens een mouw
Wij bestelden een thee in een stemmig café
En het ene bracht ja ook het andere
Ze zei niet nee.

De juke-box zong dromige liedjes van een Vlaams chansonnier.
Zijn naam ben ik vergeten
Maar zijn liedjes, ‘k zit er mee.

En we gingen vandaan in de zilveren maan
kathedralen voorbij en het Steen voorbij, ’t was in mei.
En we kwamen op de dijk, op de scheldedijk
En wij droomden arm in arm
En we kregen het warm, ’t was in mei.
Donkere wolken uit verre land
en een meisje wuifde met haar hand.
En ik nam mijn gitaar en ik speelde voor haar
menig liedje uit mijn hart
en de hemel werd zwart rond het park.

Ik zong haar dromige liedjes van een Vlaams chansonnier
Zijn naam ben ik vergeten, maar zijn liedjes, 
‘k zit er mee.

En ’t werd zomer, ’t werd herfst, 
En ’t werd winter weer
En ’t werd lente en ik zei:
Meid, we trouwen in ’t zoetste van de mei.
En we kochten meubelen en huisgerief
En een boel mooie dingen voor ’t zoete lief, asjeblief. 
De auto’s vormden een plechtige stoet
en ik droeg een hoge zijden hoed.
En het orgel speelde preludes van Bach
En weldra in een wiegske een kindeke lag, na na na.

Ik zong dromige liedjes van een Vlaams chansonnier.
Zijn naam ben ik vergeten, misschien was het
Maurice Chevalier.