ik zie je lopen over straat
je wandelt zomaar over straat
je stopt en blijft even voor een boekenwinkel staan
ik denk zal ik wel of zal ik niet
ga ik weg voor je me ziet of is het net beter om naar je toe te gaan
en dan van oh, lang geleden en blablabla en al dat soort van beleefddoenerij
ik denk laat maar, wat geweest is geweest en wat voorbij is onherroepelijk voorbij
 
en dan plots, alsof je 't weet, alsof je 't voelt, zomaar ineens kijk je me aan
je ogen haken in de mijne, te laat om te verdwijnen en als aan de grond genageld blijf ik staan
dus 2 minuten later een café, wij twee naar een café en inderdaad lang geleden, blablabla, en vooral niks aan de hand
en dan vertel je van die potvis, die magistrale potvis eenzaam stervend op het gure noordzeestrand
 
ik denk alleen maar aan die winternacht
toen je in mijn armen sliep
en hoe je van puur geluk zomaar zonder kleren  buiten de sneeuw in liep
weerloos in de winterkou
en dat ik nog elke dag
nog elke veel te lange dag
kapot ga zonder jou
 
Je praat over de toestand van het klimaat
het is volgens jou bijna te laat
kijk maar zo'n potvis raakt compleet het noorden kwijt
en over dringend en veranderen
over nu en durven handelen
over 5 voor 12
over de allerhoogste tijd 
en ik kijk naar het bewegen van je mond,
je ogen, je handen
maar ik heb geen flauw benul meer waar het over gaat
ik zit daar als  bevroren en jij die praat en praat en praat
 
ik denk alleen maar aan die winternacht
toen je in mijn armen sliep
en hoe je van puur geluk zomaar zonder kleren buiten de sneeuw in liep
weerloos in de winterkou
en dat ik nog elke dag, nog elke veel te lange dag, kapot ga zonder jou