man ik schrok ik werd op slag lijkbleek
toen ik net eens in de spiegel keek
van wat ik zag werd ik triest
ik werd echt niet blij
 
ik las nl. in mijn eigen ogen, mijn eigen bloed-eerlijke ogen
het vreselijke nieuws:
ik hou niet meer van mij
 
je kan zeggen ach man geen paniek
zo'n toestand is klassiek
elke liefde kent zijn dip
't is voor je 't weet voorbij
 
maar dit was anders, dit was erg meneer
mijn eigen ogen liegen niet
ik blijf er bij
ik hou niet meer van mij
 
vroeger was de liefde groot!
ik was de beste, de mooiste,
ik hield van mij
ik kon me geen beter ik wensen
ik kwam graag met mezelf onder de mensen
ik kon zo hartstochtelijk trots zijn op mij
 
maar als ik tegenwoordig voor de spiegel sta
is het een zombie die ik gadesla
een vent zonder kloten, kil en koel
en wat ik ook doe, hoe vriendelijk ik ook kijk
in de spiegel woont zonder meer een lelijke ongeïnteresseerde smoel
 
man ik had het moeilijk… ik was leeg... ik was op
ik zat op een dag met een pistool tegen mijn kop
maar ik dacht net op tijd kom wees een man
voor de liefde moet je vechten
als een kerel, een vent, een echte
dus ik ben beginnen denken en ik had binnen de kortste keren een geweldig plan
 
ik dacht ik ga undercover, anoniem
ik ga mezelf verrassen, het plan is subliem
ik koop een hoed, een snor, een valse stoppelbaard
ik ga vermomd als eastwood clint
eens kijken wat ik daar van vind
misschien vind ik mezelf dan weer wél de moeite waard
 
maar jonge jonge mijn plan hield echt geen steek
want toen ik als clint eastwood in de spiegel keek
schrok ik me rot, ik schrok me wezenloos lam
ik hoorde mezelf roepen wie the fuck ben jij
smerige schurk ga onmiddellijk opzij
of ik jaag een kogel door je hersenpan
 
wie denk je wel dat je bent riep ik
pakte mijn pistool, voor mijn ogen werd het rood
ik riep nog ho ho dit is een grap een misverstand
maar het was te laat
ik schoot mij zonder pardon mors- en morsdood
 
en net voor ik de geest gaf dacht ik nog: god die gast heeft toch kloten aan mijn lijf
en ik wist plots met de liefde voor mij geen blijf
ik ben gestorven in het reine met mezelf, exact zoals sterven eigenlijk moet
en zo kwam alles ondanks alles op het einde toch weer goed