Op een terrasje in de zon met z'n tweeën,
Net als vroeger, dat is lang geleden.
Vragen uit beleefdheid, stel je voor,
Waar we toen zijn opgehouden
Gaan we nu gewoon weer door.

Lekker lachen om dezelfde dingen,
Zoveel prachtige herinneringen.
Al die idealen we zijn ze nog niet kwijt.
We nemen er nog eentje,
Voor de dommenisse spijt.

Een oase,
Zomaar ergens aan de gracht.
Nieuwe glazen
En de ober lacht.

Vriendschap, dachten wij,
Is altijd samenzijn.
Maar later bleek, dat je apart
Ook bij elkaar kon zijn.

Lachen achteraf, dat oeverloze praten,
Die ruzie toen we samen op de HAVO zaten:
Wat waren we verliefd op dezelfde meid,
Kwam die gozer uit de vijfde en toen waren we haar kwijt!

Weet je nog die keer: stonden we in Rome,
Zonder geld van een wereldlift te dromen.
's Nachts naast de tent een fles goedkope wijn,
We konden toen, net als nu, gewoon gelukkig zijn.

Een oase,
Zonlicht spiegelt in de gracht.
Nieuwe glazen
En de ober lacht.

En soms als alles tegenzat, dan troostten we elkaar.
En nog als jij me nodig hebt, sta ik gisteren voor je klaar.

't Is voorlopig nog niet afgelopen,
De hele wereld ligt nog voor ons open.
Vrienden, wie weet tot het einde van de rit,
Omdat er nu net als toen nog steeds muziek in zit.

Vandaag de verplichtingen niet nagekomen,
Omdat het leuker was om samen weg te dromen.
We spreken niks af voor de volgende keer:
Vriendschap dat moet lopen, we zien elkaar wel weer.

Een oase,
Doorgaan diep tot in de nacht.
Nieuwe glazen
En de ober lacht.