Mijn vader huilt niet vaak. Ik heb het nooit gezien.
Hij doet het zeker stiekem in zijn slaap?
Maar kijk nou naar mijn moeder, mijn moeder huilt voor tien.
Maar vrouwen staan ook niet meteen voor aap.

Als mijn moeder huilt, dan is het om haar hoofdpijn
of zomaar iets verdrietigs in de lucht.
De witlof a la crème die kan niet goed gestoofd zijn
of mijn broer is uit het vakantieoord ontvlucht.
Als mijn moeder huilt, dan kan de kat wegwezen.
Er kan ook wat met oma zijn in Soest
of vader is weer laat; een hond ging dood op straat
of baby heeft de hele nacht gehoest.

En wat het dan ook allemaal mag wezen,
het hele huis is mooi mee overstuur.
Mijn vader die probeert een krant of zo te lezen
en ik tel alle vliegen op de muur
als mijn moeder huilt,
als mijn moeder huilt,
als mijn moeder huilt.

Haar ogenschaduw vlekt. Ze komt vol zwarte strepen
en strepen heeft haar nooit zo goed gestaan.
Mijn zusje jankt flink mee, die heeft het ook begrepen.
En ik haal een nat lapje bij de kraan.
Als mijn moeder huilt, dan spelen ze 't Wilhelmus
of iemand heel lang orgel met een traan.
En één keer was het zo: mijn vader zei: 'Vertel me 's,
wat heb je met het huishoudgeld gedaan?'

En wat het dan ook allemaal mag wezen,
het huis huilt treurig met mijn moeder mee.
Mijn vader is geen held en zeker niet in deze
en gaat een pilsje pakken in 't café.
Want mijn moeder huilt,
want mijn moeder huilt,
want mijn moeder huilt.