Ik lijk wel gek, ik heb een handje zand bewaard.

Ik nam het mee van t' strand waar 'k met hem

heb gelegen.

Hij heeft van mij, dat wou-die echt, een haarlok

meegekregen.

In mijn agenda zit z'n eerste ansichtkaart.



Ze staan d'r echt, die zeven kruisjes bij z'n naam.

Hij is dus heus op mij, want kruisjes, dat zijn kussen.

Het is dus aan, alleen:

Er ligt een wereld tussen.

Want hij spreekt Frans, ik kon hem bijna nooit

verstaan.



Jean- Pierre, je t'aime

Blijf je me trouw tot volgend jaar?

Wil straks weer samen met jou zwemmen.

En naar de espressobar.

Jean- Pierre, je t'aime.

Jean- Pierre, je t'aime.

Jean- Pierre, je t'aime.

Au revoir.



Het was vakantie, ik heb hem maar zo kort

gezien.

Het kwam niet verder dan dat hij mijn haren

aaide.

'k Wist me geen raad toen ik die avond naar zijn

vliegtuig zwaaide.

Tabé, Jean- Pierre. O nee, 'k bedoel tot gauw

misschien.



Jean- Pierre, je t'aime.

Bewaar het lokje haar van m'n haar.

toujours l'amour, toujours la même.

Ik blijf je trouw tot volgend jaar.

Jean- Pierre, je t'aime.

Jean- Pierre, je t'aime.

Jean- Pierre, je t'aime.

Au revoir.