met een waas voor zijn ogen springt de beeldhouwer rond
hij ziet in het rotsblok de ogen, de mond 
van een nieuwe geliefde, die blik maakt hem gek
de hand om de beitel verstrakt, aan het werk
aan de slag met de hamer, de klop van zijn hart
door waanzin betoverd, door liefde verward
hij bikt in de steen, hij duikt in de schacht
op zoek naar wat achter het pantser wacht
hij baant zich een pad door het wegspattend gruis
diep in de steen komt de beeldhouwer thuis
thuis, thuis, thuis, thuis

met een zucht van verlichting komt de mand van de grond
de ballonvaarder glimlacht, want hij overwon
hij neemt met zijn warmte de zwaartekracht beet
gestuurd door het vuur stijgt hij op en hij weet
ik ga over water, ik zweef naar de zon
ik hang aan de hemel in mijn ballon
ver klinkt de groet van een hinnikend paard
alles is helder, alles in kaart
zijn gedachten nemen een hoge vlucht
de ballonvaarder komt thuis in de lucht
thuis, thuis, thuis, thuis

met de moed van een dwaas bouw ik aan mijn kasteel
ik ben niet zo handig en ik weet niet zoveel
bewoond door de onrust, van zinnen beroofd
ik zie slechts contouren van het huis in mijn hoofd
ik stapel met woorden, ik voeg en verbuig
ik zucht en ik pieker, ik stotter, ik juich
als het lukt om te lopen over bruggen van lucht
geen schuld, geen verlangen, geen schaamte, geen vlucht
geen kooi voor een vogel, geen klok aan de muur
ik warm mijn hart aan het het binnenste vuur
thuis, thuis, thuis, thuis, thuis,   

ik juich
als het lukt om te lopen over bruggen van lucht
geen schuld, geen verlangen, geen schaamte, geen vlucht
geen kooi voor een vogel, geen klok aan de muur
ik warm mijn hart aan het het binnenste vuur
ik kom thuis, thuis
thuis is waar je hart is
waar je hart is, ben je thuis
ik kom thuis