Kon ik met een tijdmachine
Maar teruggaan naar Hermine
Die bij Nederlands en Engels in het bankje naast me zat
Dan had ik niet zo verlegen
Mijn gevoel voor haar verzwegen
En misschien dat zij voor mij dan iets meer aandacht had gehad

Onder Nederlands bespiedde
Zij de allerminst timide
Breed geschouderde Hugo de grootste klootzak van de klas
En Hermine miste starend
Naar een holbewoner Arend
Ook al had ik aardrijkskunde, maar dan zat ik naast Thomas
 
Ik had alles in de gaten
Maar ik durfde niet te praten
Over die twee vieze, vuile, valse ettertjes met haar
Als ik in de tijd kon reizen 
Zou ik haar er best op wijzen
Maar ze zou niet luisteren want dat deed zij toen nergens naar

Wel zou ik mijzelf die jaren
Hunkeren naar haar besparen
Want ik zat zo achter dit niet eens zo leuke meisje aan
Dat ik helemaal niet lette
Op de blikken van Yvette
Die zo leuk was dat ik dacht dat zij me toch wel niet zou zien staan

Dat wij zonder het te raden
Stilletjes elkaar aanbaden
Laat maar weer eens zien wat in de liefde ook gebeuren kan
Als je al niet durft te hopen
Laat je zo de ware lopen
En nu zit Yvette met een stukken minder mooie man