Omdat je sinds de scheiding min of meer werd doodgezwegen
En de familie al mijn vragen steeds ontweek
Heb ik wat jou betreft zowat geen informatie losgekregen
Behalve dat ik sprekend op m’n vader leek
Maar toen ik jou wou leren kennen, werkte niemand tegen
En dat ik veel van jouw gedachten deelde, bleek
Ik had een geestverwant ontdekt dus kwam het uiterst ongelegen
Dat jij werd uitgeteerd door kanker en bezweek

En alles wat je naliet was een stapel oude boeken
En daarmee zit ik nu al jaren opgescheept
Ik sla er af en toe één open om er sporen in te zoeken
Soms is een zin door jou met potlood onderstreept

Het is toch niet ondenkbaar dat ik via die methode
Alsnog iets over wie je was te weten kom
Je hebt per ongeluk een zelfportret geschetst in streepjescode
Al staat bij wat je onderstreepte nooit waarom

Had wat je las voor jou een zekere bekoring?
Was er een tekst die iets te weeg bracht in je geest?
Was het om aan te halen bij een overhoring?
Of zou het boek eerst van een ander zijn geweest?