Wanneer je zo dat golvend haar als zachtjes stromend water
Met hier en daar een waterval ziet kabbelen omlaag
Meanderend en vloeiend tot het beekje even later
In wervelende kronkelingen wegkolkt in haar kraag

Wanneer je ziet waar overspoelt door voortgestuwde krullen
Haar linkeroor half weggedoken in de wilde ligt
En ziet hoe lokken alles in een vloed van schaduw hullen
Die bijna heel haar rechteroor onttrekt aan het gezicht

Zoals in dat gezicht die guitig afgewende ogen
Verbergen wat daar binnenin gedroomd wordt en gedacht
Alsof van haar geen anderen er iets van weten mogen
Waarmee ze zo verguld kan zijn, want alles aan haar lacht 

Maar eigenlijk zijn al die dingen niet te vergelijken
Het is gewoon een meisje dat je op een foto ziet
En als je zo een tijdje naar die foto zit te kijken
Dan was m'n moeder vroeger best nog wel een leuke griet