Op het schoolplein stond ze altijd in een hoekje heel alleen
En iedereen liep onverschillig met een boogje om haar heen
Van heel de klas was ik de enige die niet de benen nam
Toen ze op een middag uit haar hoekje kwam
Ik zat pas op deze school en alles was nog nieuw voor mij
En ik had haar nog nooit gezien ten minste niet van zo dichtbij
Het meisje strompelde mijn kant op met een lelijke grimas
En ik wou dat ik ook maar weggelopen was
Ze liep wankel en onzeker, alles aan haar lijf was scheef
En ik schrok van de grijze klont die rottend in een oogkas dreef
Totaal verbijsterd en ontzet bleef ik als vastgenageld staan
En het meisje dacht: wat lief, hij kijkt me aan
Om me nu nog af te wenden zou te pijnlijk zijn voor haar
Ook al vond ik haar afstotelijk en rook ze nogal raar
Ik zei "Hallo" en ergens in het vet ontvouwde zich een mond
En ik vermoedde dat ik Fffffkia verstond

Ffffkia als dat je naam tenminste is
't Kan wel dat ik me vergis
Een mens verstaat wel eens iets mis

Voortaan wachtte ze me op en liep een stukje met me mee
En één keer heeft ze me zelfs uitgenodigd voor een kopje thee
Maar voor ik vriendelijk bedankte, want door haar gebrekkigheid
Kwam ik toch al zo laat thuis de laatste tijd
In m'n dromen wees ik haar met welgekozen woorden af
Maar in het echt was ik te laf en zei dacht dat ik om haar gaf
ik overwoog hoe ik een eind kon maken aan dit misverstand
Ondertussen liepen wij al hand in hand

Ffffkia, 't heeft nu lang genoeg geduurd
Dat jij maar rondhangt in mijn buurt
En mij het leven zo verzuurt
Ffffkia, ik zeg je nu vast hoe het ligt
Dat kan niet recht in je gezicht
Want bij die aanblik sla ik dicht
Ffffkia, ik hoop niet dat ik je bezeer
Nu ik je hiermee confronteer
En onze bruiloft annuleer