Een kikker zat eens wenend in een sloot verscholen tussen riet en waterplanten
Daar zag tenminste geen van zijn verwanten de tranen die hij heimelijk vergoot
Hij treurde sinds hij op de stelling stootte, dat hij uit iets als kikkerdril ontsproot
Hetgeen wat zijn leven overschoot van alle glans en poëzie ontblootte

Ach waarom moest die mede-amfibie, hem lastigvallen met die anekdote
Die botte soortgenoot, of soortgenote; bij kikkers zie je dat niet een twee drie
En aan de kant zat hij te prakkiseren: 'Die kikkerdril, da’s pure fantasie!
Uit kikkerdril ontspruit toch geen genie? Ik hoor hier niet! Ik hoor in dure kleren

Voorzien van dure whisky’s en van gins, door suites en salons te paraderen!
Ik hoor de hele polder te regeren! Ik ben geen kikker maar een sprookjesprins!
En iemand heeft magie met mij bedreven, mij omgetoverd in iets wel heel mins:
Een kikker. Maar ik ben toch niet van zins nog langer zo te moeten blijven leven
Ik weet al instinctief wat ik moet doen; heel simpel een prinses een kusje geven
Maar waar vind ik zo gauw… Hé wacht eens even… Daar komt er net een aan! Nu nog een zoen’

Zij liep zowaar vlakbij te lanterfanten en blij sprong hij tevoorschijn uit het groen
Recht onder hoogheids hooggehakte schoen; ontgoocheld spatte hij naar alle kanten
Het arm prinsesje schreide van verdriet, vol spijt en wroeging toonde zij passanten
De bloederige, lillende restanten en zin om die te kussen, had ze niet