Het onderspit vergeet wel eens babbeltje te spoelen
En slaat wel geen pantoffel bij de wiek
Er mist geen enkele aan de hand waar waterstaven woelen
In leegten die bewegen door een orgelend publiek

Ten overstaan van dagen zonder meer gesteven pokken
Verlaten zeven biezen ongeveer de worteltrek
De wei bereidt intussen hele troebele gallopen
Omdat de kleur mag dalen achter elke zonnevlek

Maar wie de ui verhindert of de echo wil bedwingen
Als kavelen oneven staan gebogen op de maat
Beslist hoe ver van doen tot waar ooit onze kuilen hingen 
Terwijl ik mij in hardgebakken ijzerwaren baadt