Je was niet neerslachtig, wat cynisch misschien
Je gedroeg je ontspannen en losjes
Ook al had jou het leven bepaald niet ontzien
Je dierbaren vielen bij bosjes

Je zei dat je er op den duur wel aan went
Als er weer iemand viel te betreuren
Hoe meer vrienden je hebt, hoe meer mensen je kent
Hoe vaker je dat zal gebeuren

Maar hoe vaak je ook aan een graf hebt gestaan
Je hebt je door niets uit het veld laten slaan

Voor iedere uitvaart nam jij een dag vrij
En sprak enkele troostende woorden
Over dood en verderf en verlies preekte jij
Dat die tot het leven behoorden

Dat zei je althans maar je meende het niet
Juist voor jou hadden lastige zaken 
Als vergankelijkheid en als rouw en verdriet 
geen bal met het leven te maken

Het leven was mooi en het leven had zin
De zin van de dood zag je daarom niet in

Toen jij op de zoveelste rouwplechtigheid
Voor het eerst niet bent op komen dagen
Viel dat iedereen op want je was er altijd
Voor wie naar het graf werd gedragen

Het bleek dat je thuis in je keukentje lag
Je was niet meer te reanimeren
En ik hoor me wat jij me die eerdere dag
Nog zei steeds vaker citeren

Jij hield iedereen en jezelf altijd voor:
Het leven is mooi, maar het sterven gaat door