Op een verborgen plek van m’n bovenkamer
Vond ik een oude kast
Waarin een la met fotoboeken
Van hoe ’t vroeger was
Ik zag m’n vader naar me lachen
Ik werd opeens weer klein
Zo heel anders dan wat ik me herinner
Ik voel alleen maar pijn

Op een verborgen plek van m’n bovenkamer
Vond ik een oude kist
Met alle jeugdherinneringen die ik heb uitgewist
Ik zag mezelf huilend van ’t lachen
Ravottend op een berg
M’n ouders speelden mee met mij
Was dat nou echt zo erg

In de hal van m’n bovenkamer
Zit een kind op een kruk
Dat zegt; ik wil zo graag buiten spelen
Maar ’t slot is stuk
(‘t zegt); Waarom ben je mij vergeten
Wat deed ik verkeerd
Ik zeg; ’t Spijt me, want ik wist ’t best
Maar heb ’t nooit gerepareerd

In de kelder van m’n bovenkamer
Is het vochtig, klam, en kaal
Daar zitten m’n ouders opgesloten
Geketend aan een paal
Ik zeg; papa, ben je nog in leven
Mama, ben je daar
Ze waren blij om mij te zien en lachten naar elkaar

Op de zolder van mijn bovenkamer
Woont een oude grijze man
Die zegt dat alles goed gaat komen
Hij is er zeker van