Ze is zijn naam vergeten 
maar het ging per ongeluk; 
de dame die hij moeder noemt is onherstelbaar stuk 
en met een blik vol argwaan 
kijkt ze naar die manspersoon 
die binnen is gedrongen 
en zich voordoet als haar zoon

Wat wil die vuile leugenaar?
heeft mama niet gezegd,
dat vreemden die je lokken willen
smerig zijn en slecht?
daar is zijn hand al op haar arm; de viezerik begint!
ze rukt zich van hem los
omdat ze hem een engerd vindt

Want moeder is een meisje uit een ver en vorig land, 
dat hopeloos verdwaald is in haar eigen binnenkant 
dat kind kan nog niet weten 
wat de moeder is vergeten: 
de zoon die later komen zou is uit haar geest gewist 
ze kan dus ook niet houden 
van die zoon die ze niet mist, 
dat moederliefde eeuwig brandt 
dat is een jammer misverstand

0, als het kon dan nam hij moeder 
zachtjes bij de hand 
en ging gezellig met haar lopen door het vorig land 
maar waar is dan dat vorig land 
hij wou dat hij het vond 
hoe raakt hij in de tijd verzeild 
toen hij nog niet bestond

Want meer dan ooit houdt hij
van haar die niet gebleven is
de moeder die voortaan
voorgoed een kind van zeven is
hij hoopt dat op een dag
zij als bij toverslag weer weet
dat zij van hem gehouden heeft
en zelfs weer hoe hij heet

Want moeder is een meisje uit een ver en vorig land,
dat hopeloos verdwaald is in haar eigen binnenkant
dat kind kan nog niet weten
wat de moeder is vergeten:
de zoon die later komen zou is uit haar geest gewist
ze kan dus ook niet houden
van die zoon die ze niet mist,
dat moederliefde eeuwig brandt
dat is een jammer misverstand

Ook hij is maar een jongen uit een ver en vorig land
die hopeloos verdwaald is in zijn eigen binnenkant
ik sla mijn armen om zijn hals,
omdat het maar niet went
en troost hem, want dat doe je als je broer en zusje bent.




(c) Ted van Lieshout / Marnix Busstra