De huid is het grootste orgaan van de mens
dus ik heb een gigantisch orgaan
‘t Is zacht en gevoelig 
en blanker dan room
en ik kan er in zitten en staan
het past als een jas
om m’n heupen en reet
en baadt al m’n oksels
royaal in ‘t zweet
ik weet wat U denkt
als U mij zo ziet staan
wat heeft zij een gigantisch orgaan!

Dat is waar, maar het is maar gekregen
ik heb het tenslotte toch ook maar te leen
en ben net als jij, slechts wat vel over been
maar mijn vel is ruimer
dus kom ik vaak mensen tegen
die zingen dan spontaan
wat heeft zij een gigantisch orgaan!

Laatst zei ik, ik dankte al biddend de heer
grote God, mijn gigantisch orgaan
't is net haute couture, vandaar dat ik beweer
als het uit kon dan hield ik het aan
het krimpt en verkleurt niet
al is het vaak nat
wanneer ik er ‘s ochtends mee speel in het bad
en hoor in ‘t geruis van de lopende kraan:
wat heb jij een gigantisch orgaan!

Ik heb het maar te leen 
en leende het vaak uit
dan kroop er plots een ander
dan ik zelf was in mijn huid
die komt tot leven in mijn vel
als ik mijzelf niet kan wezen 
maar die ander zijn
dat lukte me wel....

Een Russische boerin 
een Rotterdamse del
een Twentse moederkloek
een trutje in Channel
een Alkmaarse hoer
een vroedvrouw uit de Zaan
een Brabantse akela
een non uit de Jordaan

Ik sla soms op de vlucht 
op de vlucht in m'n talent
onthoud dat alsjeblieft
als je me even niet herkent....

De huid is het grootste orgaan van de mens 
en ik heb een gigantisch orgaan
maar word ik onzeker
dan druk ik mijn krent
zie mezelf van een afstandje staan
en denk dan verwonderd
wie is die flapuit?
wie kroop er toen 'k even niet keek in m'n huid?
maar ook, en ik weet wel
dat klinkt zelfvoldaan....: 
wat heeft zij een gigantisch orgaan!




(c) Frans Mulder / Ronald Kool