Het zou toch moeten bestaan
dat alles wat in je leven
een zware last is gebleven
als sneeuw voor de zon zou vergaan

Het zou toch moeten bestaan
om wat zo zwaar is gaan wegen
als stof de deur uit te vegen
een nieuwe weg in te slaan

Voorbij, dat wat je bindt
voorgoed voorbij, vrij als de wind
ergens te gaan
waar je bestaan
opnieuw begint

Een nieuw experiment
als in een land dat niemand kent
open en vrij
en waarin jij
de eerste bent

Het zou toch moeten bestaan
dat wat je lief is gebleven
niet weg zou gaan uit je leven
en niet verloren zou gaan

Het zou toch moeten bestaan
om je gelukkige jaren
voorgoed te kunnen bewaren
een plek waar ze door zouden gaan

Bewaard, veilig bewaard
iedere dag en ieder jaar
veilig en wel
veilig gesteld
voor elk gevaar

Een deur die opengaat
waarachter alles nog bestaat
dat elk moment
dat je herkent
herleven laat

Het zou toch moeten bestaan
maar ach, je weet dat het leven
je rake klappen kan geven
dat schoonheid verloren zal gaan

Dat liefde in haat om kan slaan
verdriet niet valt te ontkomen
en dat het geen zin heeft te dromen
maar toch
het zou moeten bestaan




(c) Friso Wiegersma / Marnix Busstra