Wij stappen geren zingend langs de baan, 
Dat mag in ons de Kerels nog verraân. 
De Kerels ook, zij stapten geren aan, 
Al zingen 't vrije lied. 

O ja, de Kerels nog bestaan, 
Het staat hun zonen ook nog aan 
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied.

Zo kwamen zij ook van de male weer, 
En lieten klinken, spijts hun graaf en heer, 
De scherremsksen, 't vreselijk geweer, 
Al zingen 't vrije lied. 

O ja, de Kerels nog bestaan, 
Het staat hun zonen ook nog aan 
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied.

En als het kamp was in Kerlingaland, 
De benden kwamen toe van allen kant, 
En zwaaiden trots de scherremaks in d'hand, 
Al zingen 't vrije lied. 

O ja, de Kerels nog bestaan, 
Het staat hun zonen ook nog aan 
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied.

En was de vijand 't bloedig veld ontvlucht, 
De schaar kwam weer, de scherremsaks geducht 
Klonk weer op zij, en door de wijde lucht 
Daar dreunde 't vrije lied. 

O ja, de Kerels nog bestaan, 
Het staat hun zonen ook nog aan 
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied.
 
De Kerelsaard blijve in ons hert en daân, 
En om te tonen dat wij nog bestaan, 
Zo dreune luid door 't veld en langs de baan, 
het vrije Vlaamse lied.

O ja, de Kerels nog bestaan, 
Het staat hun zonen ook nog aan 
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied
In schaar te stappen langs de baan, 
al zingen 't vrije lied.