Bris, bris

puste meg i nakken 

Det blir kaldt i frakken og kroppen skrike:

"Kom bris, bris, sett meg fri!"

Skru på sirenen og gje meg varige mén 



Bris gjer meg roser i kinnet, tar vekk vonde minner

Bris, du har stengt oss inne. Du vinner, du vinner



Mitt navn er Kristopher, eks-lokomotivfører,

sønn av en skipsreder. Eg var hans stedfortreder

Eg blei tatt hånd om av ei nonne i et kloster

Eg gjekk i tjeneste for mitt land og kom heim som krigsoffer

Og eg blei lam i frå livet og ner

Og mitt navn blir ikkje lenger nevnt når folk ber

For ingen husker gamle Kristopher

Han som redda fem liv for sjøl å bli et krigsoffer



Bris gjer meg roser i kinnet, tar vekk vonde minner

Bris, du har stengt oss inne. Du vinner, du vinner