Opeens was er licht
had je benen, een stem, een gezicht
je gedachten, verhaal, een gedicht
liep je van Amsterdam tot Maastricht

Opeens was er doel
was er liefde, geluk en gevoel
soms de wind tegen vol op je smoel
ach, je begrijpt toch wel wat ik bedoel

Maar ze zullen weten
dat ik leefde
nooit vergeten
wie ik was
ze zullen weten
dat ik leefde
nooit vergeten
wie ik was

Opeens was er drang
was er lef, was er durf, was er bang
was er voorgrond of toch het behang
was er 'eeuwigheid duurt niet zo lang'

Maar steeds was er sfeer
en ik wilde erbij zijn meneer
van de eerste tot de allerlaatste keer
dus geproost op het leven, meneer

Want ze zullen weten
dat ik leefde
nooit vergeten
wie ik was
ze zullen weten
dat ik leefde
nooit vergeten
wie ik was

Het donker, het leven
de tragiek en de mop
de berg en zijn schaduw
de mens en de top

Maar ze zullen weten 
dat ik leefde
nooit vergeten
ja ze zullen weten
dat ik leefde
nooit vergeten
wie ik was