Het was met Kerstmis bij hen altijd iets te rood en iets te groen.
Ze deden keurig alle dingen die de meeste mensen doen.
Ze aten het ene jaar rollade en het andere jaar kalkoen.
En in de kerstboom hingen moegezongen engelen
een beetje sneu aan stukjes ijzerdraad te bengelen.

Ze zaten 's morgens met zijn allen aan een welvoorzien ontbijt.
Ze hadden daarna wel wat moeite met het doden van de tijd,
want naar het scheen was menigeen zijn slaap nog helemaal niet kwijt.
En in de kerststal stonden alle gipsen beelden
net door elkaar of ze een voetbalwedstrijdje speelden.

En aan de avond van die dag zaten ze allen bij elkaar
en zongen al de oude liedjes van het aloude repertoire:
wel minstens vijf keer 'Stille nacht', maar dat vond niemand een bezwaar.
En laat de stem van de kritiek nou maar verstillen,
want deze mensen waren zeer van goeden wille.