Ik liep eens bij de slager aan
en keek eens in zijn schuur.
Daar bleek een ruimtepaard te staan
in het laatste levensuur.
Toen zei ik: 'Slager, hoor eens hier,
ik vraag je niet, ik eis!
Verkoop het mij, dat edele dier.
Zeg op, wat is je prijs?'

Want op zo'n ruimtepaardje
draaf ik in een ruimtevaartje,
roetsj, door het heelal,
dwars door de sterrenhemel heen.
Hij kent de melkweg overal.
Zo'n ruimtepaard heb ik alleen.

Ik heb het dier meteen gekocht,
gelukkig voor een prik.
Sindsdien zijn we aan elkaar verknocht,
mijn ruimtepaard en ik.
Hij hoefde zelfs geen ruimtebit
of ruimteteugels aan.
We zijn er zo de eerste rit,
klip-klep, vandoor gegaan.

Ik en mijn ruimtepaardje
dravend in een ruimtevaartje,
roetsj, door het heelal,
dwars door de sterrenhemel heen.
Hij kent de melkweg overal.
Zo'n ruimtepaard heb ik alleen.

Als je voor het eerste gewichtloos bent,
is dat een hele schrik.
Maar nu zijn wij daaraan gewend,
mijn ruimtepaard en ik.
Ik eet mijn brood en hij zijn hooi
al op een meteoor.
En na een uurtje is het weer mooi,
dan reizen wij weer door.

Ik en mijn ruimtepaardje
dravend in een ruimtevaartje,
roetsj, door het heelal,
dwars door de sterrenhemel heen.
Hij kent de melkweg overal.
Zo'n ruimtepaard heb ik alleen.

Mijn vrienden hebben weinig zin
de ruimte in te gaan.
Maar wij zien heel veel geinigs in
een reisje naar de maan.
Het ene vriendje is te moe,
het andere is te net.
Ze willen wel naar Venus toe,
maar dan met een raket.

Maar op mijn ruimtepaardje
draaf ik in een ruimtevaartje,
roetsj, door het heelal,
dwars door de sterrenhemel heen.
Hij kent de melkweg overal.
Zo'n ruimtepaard heb ik alleen.