Ik nam mijn liefste mee naar Rotterdam
om haar die grote handelsstad te tonen.
Ik voerde haar langs het haventerrein
waar - Vivat Erasmus! Vivat Erasmus! -
de schepen zijn die varen, varen,
varen al over de zee.

De hoge huizen, regelrecht en stram;
de lange straten, luide kakofonen,
kortom, een zeer bezienswaardig geheel -
van Vivat Erasmus! Vivat Erasmus! -
en weet ik veel, en stromen, stromen,
stromen van haast en verkeer.

Daarna naar Blijdorp, knusjes met de tram.
Ik denk lijn 3 of ben ik in de bonen?
Ze vond de diergaarde echt wat je noemt -
van Vivat Erasmus! Vivat Erasmus! -
terecht beroemd, en dieren, dieren,
dieren zoveel als je maar wou.

Een tochtje metro dat ons goed bekwam
en alleszins de moeite bleek te lonen.
En later wandelden we vrolijk te moe -
van Vivat Erasmus! Vivat Erasmus! -
naar Zadkine toe, dat alles, alles,
alles bij ongekend mooi weer.

En bij de plattegrond van Rotterdam
vroeg ik mijn liefste waar ze wilde wonen.
Maar nee, ze wou regelrecht naar de trein
om - Vivat Erasmus! Vivat Erasmus! -
gauw thuis te zijn: het is nergens, nergens,
nergens zo fijn als in de Peel.