Op tweede-Kerstdagavond
heeft iedereen genoeg
van al die lieve liedjes
en zoete fantasietjes
en milde melodietjes
van vroeg tot laat tot vroeg.
Op tweede-Kerstdagavond verzucht je en je zegt:
'Die vrije, vette dagen zijn op zich gezien niet slecht,
alleen dat ze wat al te dik met vrede zijn belegd
en met gloria
en met dennegroen
en met engelenhaar
en met kerstkalkoen.'

Op tweede-Kerstdagavond
is iedereen blasé
van sterretjes en klokjes,
van dwarrelende vlokjes,
van schaapjes en van bokjes
en mogelijk ander vee.
Op tweede-Kerstdagavond, bij het vierde glaasje wijn,
geniet je van de wetenschap hoe goed het is en fijn
om morgen met z'n allen weer gewoon te kunnen zijn:
met wat minder gloria
en wat minder dennegroen
en niet meer zoveel engelenhaar
en nog maar één hap kerstkalkoen.

Op tweede-Kerstdagavond
is menigeen zo moe
van al het zalig stille,
van al het goeden wille,
waaraan we moeten tillen
tot daags na nieuwjaar toe.
Op tweede-Kerstdagavond hoort niemand mij, welnee,
omdat er wel weer een opera zal zijn op de TV.
Maar zet u toch een plaatje op, dan stel ik u graag tevree
met nog een heel klein pietsie gloria
en nog een enkel takje dennegroen,
met hooguit twee, drie dotjes engelenhaar
en zelf neem ik dan wel de kerstkalkoen.
Het aller-, aller-, allerlaatste stukje.