Er was een man in de woestijn
Waarvan de mensen vroegen 
Wie hij wel kon zijn
Hij ging gekleed in kameelharen kleren
En onophoudelijk verkondigde hij
Dat alle mensen zich moesten bekeren
Immers de wereld van God was nabij

Hij dronk geen wijn
Hij at geen brood
Hij nam alleen maar wat de wildernis hem bood
Niet meer dan sprinkhanen en wilde honing
De koude nacht bracht hij door in een hol
Hij profeteerde tot zelfs voor de koning:
“Bereidt u voor want de dagen zijn vol”

Hij was geen dwaas door schijn verblind
Ook niet een riet dat wordt bewogen door de wind
Hij trok geen grenzen en plaatste geen palen
Hij riep maar steeds dat ’t klonk als een bel:
“Slecht alle heuvelen en vul alle dalen
Bereidt u voor op het nieuwe bestel”  

Onder ’t volk is hij gegaan
En heeft voor duizenden gedoopt in de Jordaan
en hij gaf antwoord op zovele vragen
Zeggende:  “Ziet in uw midden staat hij 
Die alle kwaad van de mensen zal dragen
Houdt u gereed want zijn rijk is nabij”

Had hij gelijk? Je weet maar nooit
Alleen het vrederijk is verder weg dan ooit
Je kunt geen mens het geloven beletten
Maar het is nu nog veel erger dan toen
Een wereld vol nucleaire raketten
Heeft immers niks met het Godsrijk van doen