In het Totoburgerwoud
hadden de Totoburgermensen
allen dezelfde vurige wensen,
of ze nou jeugdig waren of oud.
Ze droomden over allerlei sportieve evenementen
voor in de winter, in de zomer, voor in het najaar en in de lente.
Maar de minister sprak: 'Joechei,
joechei, we hebben geen centen!'

In het Totoburgerwoud
werd toen de Toto uitgevonden,
zodat er gelden vrijkomen konden:
het werd alles goed en grondig beschouwd.
De Toto ging aan het draaien en verdraaid, het scheen aardig te lukken.
Menigeen noteerde wekelijks alle voetbalkansen en -nukken,
tot er een stem weerklonk die zei:
'Hou op, zo maken we stukken!'

In het Totoburgerwoud
schrokken de mensen van jewelste
en de sportiefsten en de felsten
vroegen onmiddellijk om een knock out.
Maar het volk bezat sinds jaar en dag een democratisch principe
en het prototype burger was er geen opvliegerig type
en men riskeerde geen gestrij
zolang de zaken nog liepen.

In het Totoburgerwoud
bouwde men voort aan grootse plannen,
vele al haast in kruiken en kannen,
als er maar geld in werd gedouwd.
Maar de minderheid bleef heftig tegen het zondagsgokje ageren
en ze riepen wat ze konden om het gokgevaar te bezweren:
'Laten de mensen net als wij
ter beurze gaan speculeren!'