In Binnenste Buiten woont ergens een man,
zo rap en zo knap dat hij toveren kan.
Maar niet met een stokje en niet met een spreuk,
op die manier toveren vindt hij niet leuk.
Hij doet het gewoon op zijn dooie gemak
met zijn handen in zijn zak.

Om zeven uur 's morgens begint al de pret,
dan tovert hij gauw een ontbijt op zijn bed,
met thee en beschuitjes, met kaas en gelei
En, als hij het leuk vindt, wat anders erbij.
Dan rookt hij een shaggie en gaat ervandoor,
want dan moet hij naar kantoor.

Daar zit hij te toveren aan zijn bureau:
een toverbrief zus en een toverbrief zo.
Hij hoeft niet te rekenen met pen en papier.
Hij tovert maar door met het grootste plezier.
En wordt hij er moe van, dan zegt hij: 'Ik stop'
en dan houdt hij ermee op.

En 's avonds dan tovert hij het fijnste diner
met soep en pasteitjes, met rijst en hachee,
met spek van het varken of vlees van de koe
en avond aan avond dan is er ijs toe.
Ten slotte een heerlijke, fijne sigaar,
niet te licht en niet te zwaar.

Hij tovert en tovert zoveel hij maar wil:
nieuw goed aan zijn jas en nieuw glas aan zijn bril.
En ben je verdrietig of doet je iets zeer,
dan knikt hij je toe en dan lach je alweer.
En wil je het van mij niet geloven, nou ja,
vraag het dan maar aan je pa.