Op tweede paasdag gaan we uit met het kind.
Hij met z'n muts vol met strikkies en lint,
ik met me hoed en me jurzie deu pjee.
Ik met me nieuwe kestuum en me ves.
En dan de sprei nog, de lichtblauwe sprei
over de wagen, dat hoort er zo bij.

Achter de kinderwagen
de mooie grote blauwe kinderwagen.
De mense die we kenne blijven staan op het trottoir
en zegge hoe oud is tie? Hij is een hallef jaar.
O mevrouw wat een wolk van een kind!
Eigenaardig toch dat iedereen dat vindt,
op zulke dagen, achter de kinderwagen.

We gaan naar het park en we kijken het is aan
en zien we bekende, dan blijven we staan.
Gunst bent u ook met de kleine op pad?
Als het maar niet regent, he? O, wat een schat!
En dan bekijken we het kindje van zullie.
't Onze is pienderder dan dat van hullie.