Toeval speelt zijn rol 
Toeval brengt mij soms voor ik het goed besef
Bij jou in de buurt

Dwaze nostalgie
Ik kan er niets aan doen en ik wil het niet
Maar ik moet je zien

En ik weet het wel
Ik heb je verlaten
Het klikte niet meer, we konden niet praten
Dus nooit, nooit, nooit zeiden wij iets

Vroeger was ik nog te jong en te eerlijk
Ik vond je te plat, te leeg en te lelijk
En toch, toch, toch had je iets

Waar zou ik moeten zijn?
Waar zou ik moeten zijn?

Een harde koude wind blaast mij nu en dan
Weer naar de straten toe
Waar jij ontstond

Het huis waarin je groeide
En de school waarop je zat
In de schaduw van de kerk van Sint Michiel

Ik kan je haten en je vervloeken
Maar diep in mijn nachten dan kom je me zoeken
En dan, dan, dan voel ik iets

Je taal en je spreuken die ben ik verloren
Maar toch ze ontsnapt mij in zeldzame woorden 
En dan, dan, dan mis ik iets

Waar zou ik moeten zijn?
Waar zou ik moeten zijn?

Ik heb mezelf ooit wijs gemaakt 
Dat ik mij heb los gemaakt
Maar ik ben je domweg kwijt gespeeld

En soms dan overval je mij
Omdat je nooit meer overgaat
Dan doe 'k je in mijn oren
Totdat ik jou wil horen
Dan schreeuwen al jouw wegen
Totdat ik ga bewegen
En ik even later
ergens in jouw binnenland ontwaak


Waar zou ik moeten zijn?
Waar zou ik moeten zijn?