Jan en Marieke ze vreeë
ze vreeën al miêr as e jaar
ij was ziêman zij naaister
et was echt een iêl schoên paar
 
Jan diê must 'er vertrekke
meh ne cargo nor e vaer laend
z'n ?avaencenoot? is 'em gon trekke
en meh Marieken aend in aend
 
Ze trokke tesame de stad in
nor de Grungplöts en 't Schipperskwartier
ze droenke, ze lachte, ze vreeë
ze ware joenk, ze mokte plezier
 
's Morges emme z'afscheid genome
óe zochtekes eur stemmeke kloenk
"och Jan" en "wild toch trug kome"
't was of eur art stil stoeng
 
Der is nen brief aangekome
van de Maritim
of zij is langs wou kome
der stoeng varder niks in
 
Z'is dan naar da kantoêr gegaan
dor ebbe z'eur meegediêld
Jan ze schip da was vergaan
en Marieken ee stillekes geschriêd
 
Ze was 'er zoe tristig vanbinne
eure lieve Janne was doêd
wa must ze nah toch gon beginne
ze kind dróeg z'in eure schoêt
 
En nah is ze móeder van e joengeske
da' zoe vrindelijk lache kan
en iedere kiêr da' z'in z'n oêge zie
denkt zij on eure Jan