Al wat ik heb is twintig jaar
en zo'n bagage weegt niet zwaar
maar heel de wereld kan erin
lijkt jou dat een droef begin
als ik bemin is dat voor 't leven
het lijkt niet zo, maar het duurt wel even
om schone jeans geef ik niet meer
en al de rest doet me geen zeer
al wat ik heb is mijn gezicht 
dat is geen opwekkend zicht
ik kom er niet zo gauw van af
en vind men evenmin zo laf
als ik beken hoe ik van jou
verloren zonder wil toch gauw
al ben je een ram of leeuwin
ik weet niet goed ons nieuw begin

Al wat ik heb is twintig jaar
en m'n bagage staat al klaar
helaas ik vergeet altijd wat
en wordt het zelf meer en meer zat
als ik bemin klinkt dat als dood
maar dood is zeker niet m'n nood
liefde is een rolletje drop
nog ééntje en dan is het op
al wat ik heb is mijn gezicht
het spreekt zonder dat je zwicht
zijn het de stemmen die ik hoor
zijn ze weeral hetzelfde koor
het heeft toch weinig of geen zin
of ik nu zeg dat ik bemin
straks daalt toch weer een middernacht
ik weet jij kijkt en denkt: hij lacht

wat ik heb is twintig jaar
een rode roos bloeit in mijn haar
die bloeit maar voor een tijd gezwind
haar laatste zucht is voor de wind
als ik bemin is 't alles of niets
maar er ontbreekt toch altijd iets
er is de wekker naast het bed
die bederft voor mij de pret
al wat ik heb is mijn gezicht
dat ik bekijk in spiegellicht
ben ik geslepen, ben ik leep
de tijd brengt alles toch om zeep
verteken zorgen met een stift
voor wie bemint is tijd geen zift
ik word een kinderhart gewaar 
ik zeg: ik blijf toch twintig jaar