't Is kil en guur op straat, de kou die is te snijden
Een vrouw in nachtgewaad, huilt zacht "Heb medelijden"
Ze gaat van deur tot deur met in haar ogen tranen
Ze klopt en vraagt bedeesd "Mag ik misschien wat vragen?"

"Kent u deze foto van m'n kleine meid?
Want zij is verdwenen, m'n schat ben ik kwijt
Ze was altijd vrolijk, door een ieder bemint
Ze gelooft nog in sprookjes, ach, ze is nog een kind"

De politieauto stopt, de vrouw begint te beven
Ze vraagt aan de agent "Zeg, zou m'n schat nog leven?"
Hij vraagt dan aan de vrouw "Hoe ziet uw kind er uit?"
Ze laat de foto zien en vraagt met snikkend geluid

"Kent u deze foto van m'n kleine meid?
Want zij is verdwenen, m'n schat ben ik kwijt
Ze was altijd vrolijk, door een ieder bemint
Ze gelooft nog in sprookjes, ach, ze is nog een kind"

Hij stelt de vrouw gerust en zegt dan met een glimlach
"Uw kindje is terecht, het is voor u een feestdag
Ze lag in een portiek en was in slaap gevallen
De kleine is terecht, ze is u niet ontvallen

"Kent u deze foto van m'n kleine meid?
Want zij is verdwenen, m'n schat ben ik kwijt
Ze was altijd vrolijk, door een ieder bemint
Ze gelooft nog in sprookjes, ach, ze is nog een kind
Ze gelooft nog in sprookjes, ach, ze is nog een kind"