Wie eenmaal uit 't schaffie heeft gegeten
Die kan z'n leven lang geen goed meer doen.
't Wordt nooit vergeven,'t wordt nooit vergeten
Door hen die prat gaan op hun fatsoen.
 
Ik ga gebrandmerkt door het leven,
Omdat ik in de bajes zat
De rechter had me 'n jaar gegeven,
Toen ik uit nood gestolen had.
Maar buiten, ver van het gevang
Werd ik gestraft met levenslang 
 
Wie eenmaal uit 't schaffie heeft gegeten
Die kan z'n leven lang geen goed meer doen.
't Wordt nooit vergeven,'t wordt nooit vergeten
Door hen die prat gaan op hun fatsoen.
 
Vaak denk ik bitter aan de velen
Die zorgloos door het leven gaan.
Die in hun jeugd niet moesten stelen,
Nooit voor een rechter moesten staan.
En zij, zij wijzen mij nu na.
En maken mij tot: ''Paria''
 
't Wordt nooit vergeven, 't wordt nooit vergeten
Door hen die prat gaan op hun fatsoen