Dat je rechtop al je kleren aan kunt trekken
Dat je niet doorgelegen bent op twintig plekken
Dat je je dochter  met één klap de mond kan snoeren 
Zonder dat de hele wereld zit te loeren
Dat niet iedereen zich met je komt bemoeien
Omdat je niet professioneel kunt barbecueën
Dat je niet hoort wat door de buren wordt besproken
Niet een uur of zeven bezig bent met koken
En dat ’s ochtends niet om half elf alles nat is
Dat er een brievenbus, een bankstel en een bad is
En dat je even iets van Mozart op kunt zetten
Dat je een nacht kunt slapen zonder slaaptabletten   
Dat je kunt kiezen uit een hele kast met boeken
Je niet de hele dag naar van alles hoeft te zoeken
Dat er gewoon weer elke dag een ochtendblad is
En dat er, waar je gaat of staat, weer eens plek zat is  
En dat je eten kunt van porseleinen borden
Zonder een homofiel genoemd te worden
Dat je je kleren en je schoenen aan kunt houden
Niet op bloemen stoelen hoeft te sjouwen 
Dat je niet hele nachten hoeft te klaverjassen
Met mensen die zich dagenlang niet wassen
Die kortzichtig, dom en ongenuanceerd zijn
En bij het minste of geringste gepikeerd zijn
Dat je zoontje je familie opgeschrikt heeft
Omdat ie een stuk schrikdraad ingeslikt heeft
Dat je niet langzaam aan een soort van Youp van ’t Hek wordt
Het voor je ogen op een dag een rooie vlek wordt
Je geen advocaat tulp hoeft te vragen
Omdat je iedereen tot pudding hebt geslagen
Dat zijn dingen die je weer waardeert   
Als je een week hebt gekampeerd