Twee kinderen had Maria
Zonen die haar trots uitmaakten
Twee die van levenslust blaakten
Onafscheidelijk voor en na

Ze groeiden op zo met z’n twee
Felle knapen van allure
Bij de Middellandse Zee
Spaanse vurige naturen

Ze waren nog geen twintig jaar
Burgeroorlog uitgebroken
De wereld keek naar Spanje maar
Geen vinger heeft ze uitgestoken

Maria’s zonen klemden beiden
Ook de wapens in de hand
De ene aan de Rode zijde
De andere aan Franco’s kant

Wie was ’t die ’t eerste schoot
Uit de twee guerillabenden?
En wie zocht er zelf de dood
Toen hij in ’t lijk zijn broer herkende?

Zomaar verwek je een pril nieuw leven
Waar je dan veel van verwacht
Even koestern… dan ontglipt het
Ergens heen waar je ’t nooit had gedacht

Spreek je over diepe waarde
Van strijd om vrijheid met haar
Dan wijst ze je ‘n graf in Spaanse aarde
Daar liggen haar twee zoons naast elkaar

Twee kinderen had Maria
Zonen die haar trots uitmaakten
Twee die van levensvreugde blaakten
Onafscheidelijk voor en na