zij: ‘Ik ben een zeemansdochter’ - hij: ‘En ik ben een zeemanszoon’
zij: ‘Mijn vader viste op haring’ - hij: ‘En de mijne op rode poon’
zij: ‘Mijn vader voer op een kotter – hij ‘Op een treiler die van mij’
samen ‘Maar hun schip is vergaan in een zware orkaan
ze verdwenen in het woeste tij
Zo dikwijls een vijand zo zelden een vrind: de wind-
Want natuurelementen die tem je niet die rem je niet
overstem je niet
Van de Lauwerszee tot aan de Haringvliet
Als je dat nou maar steeds onder ogen ziet.’

hij: ‘Mijn moeder die nu duw weeuwe waar, liep schreiend
naar de ka’
zij: ‘Nou de mijne die op van de zeeuw was, liep haar
achterna’
hij ‘Reeds stond daar het hele dorpje er zeer verslagen bij’
samen ‘Daar kraakte de kade, zwaar beladen
verdween in het woeste tij
Het is een klap als de zee een heel dorpje verslindt door de wind-
Want natuurelementen die tem je niet die rem je niet
overstem je niet
Van de Lauwerszee tot aan de Haringvliet
Als je dat nou maar steeds onder ogen ziet.’

hij: ‘De tijd heelt alle wonden’ - zij: ‘Dus ook ons droeve lot’
hij: ‘En achteraf bekeken’- zij: ‘Was dat helemaal niet zo rot’
hij: ‘Want zij heb alles opgeschreven- zij: ‘En hij maakte er muziek bij”
samen ‘Wij maakten een plaat en die heet inderdaad:
‘De Ballade van het Woeste Tij
De discjockeys zijn ons heel gunstig gezind
Dus gaat ons voor de wind
Want natuurelementen die tem je niet die rem je niet
overstem je niet
Van de VPRO tot de EO niet
D’r is altijd een markt voor het levenslied.’