Gescheiden vrouw op oorlogspad
Wie doet me wat, wie doet me wat
Het leven is een lek fregat
Dat vaart voorbij de laatste stad
Ja, hou me vast, ik hou me vast
Tot in ’t topje van de mast
Gescheiden vrouw op oorlogspad
Je kan me wat, je kan me wat

Gescheiden vrouw op oorlogspad
Mijn leus is: maak je borst maar nat
Het leven is een eng, hol vat
Een koude douche, een judomat 
Vergeet mij niet, vergeet ’t niet
Ik ben je eigen stuk verdriet
Op oorlogspad, gescheiden vrouw
Wat moet je nou? Wat moet je nou?

En des nacht als alle kindertjes slapen
Loopt mammie ietwat verdwaasd door de stad
Mattenklopper in de ene hand, pollepel in de andere
Vergiet op d’r kop, woest van dadendrang
En leeg van hart
De straten zijn verlaten
De deuren op grendels
In donkere huizen siddert een iegelijk die mij hoort
Beef

Gescheiden vrouw op oorlogspad
Van pannenmus tot krolse kat
Heb jij je portie al gehad?
Een oplawaai, een volle kwat
Vergeet het maar, vergeet het maar
Ik hak je tot biefstuk tartaar
Een oorlogsvrouw, gescheiden pad
Van hot naar hier, van wie naar waar
Van hot naar hier, van wie naar waar