Van drie-hoog achter tot de kelder 
Woonden gezinnen in dit pand,
Dat sinds de fraaie restauratie
Door twee vriendinnen wordt bemand.
Toch kon je daar als kind genieten
Van olielamp en schemeruur
En soms kreeg je opeens visite:
Dan kwam de huisbaas om de huur.
Ik laat nog meer dan eens een traan
Om dat oude huis in de Jordaan…

O, wat was dat een leven
Wat was de wereld mooi
En wat zou ik thans niet geven
Voor een wandluis of een vlooi.

In een klein hoekie naast het aanrecht
Was ’t ouwe schijthuis ingericht
En wie een beetje lang van stuk was,
Die kreeg daar dus de deur niet dicht.
Maakte mijn moeder weer een maaltijd
Van kool en aardappels gereed,
Dan mengden zich de etensgeuren
Met de behoefte die je deed.
Dus krijg ik het nog vaak te kwaad
Als ik wandel door de Hazenstraat…

O, wat was dat een leven,
Wat was de wereld mooi
En wat zou ik thans niet geven
Voor een wandluis of een vlooi.

De romantiek der vroeg’re jaren,
Die hebben wij helaas gehad:
Nu zit er  verf op de kozijnen
En heeft elk huis een does of bad.
Geen mens heeft meer het lendewater
Met zenuwinzinkings is het uit
En bijna niemand meer heeft nog zweren
Of dikke korsten op zijn huid.
En daarom zing ik vol gevoel
Al zodra ik de Jordaan bedoel:      

O, wat was dat een leven,
Wat was de wereld mooi
En wat zou ik thans niet geven
Voor een wandluis of een vlooi.