Ze was niet het toonbeeld van schoonheid
Bij het uitdelen stond zij achteraan
Eigenlijk te lelijk voor woorden
Dus niemand sprak haar aan
Zag haar staan

Maar één ding had jij onthouden
Die middag op het plein
Ze hadden je uit lopen jouwen
Ik zei: “Hé, gaat het goed Marjolein”

Het heeft zo moeten lopen 
Ja het heeft zo moeten zijn 
Niemand kon ooit geloven
Mijn mooie Marjolein

Iemand zei toen je weg was
“die is naar de grote stad”
Mijn leven ging gewoon verder
Jouw naam die ik bijna vergat
Bijna vergat

De jaren die toen verstreken
Die hebben jou zó goed gedaan
Op het plein toen dat lelijke eendje
Zie je nu eens naast me staan

Het heeft zo moeten lopen 
Ja het heeft zo moeten zijn 
Niemand kon ooit geloven
Mijn mooie Marjolein

Een ongelofelijke stoot kwam de kroeg in gelopen
Iedereen keek, wie zou dat zijn?
Het werd stil door haar schoonheid, iedereen ging opzij
Ze liep rechtstreeks naar mij
Hé, gaat het goed?
Ik ben Marjolein

Het heeft zo moeten lopen 
Ja het heeft zo moeten zijn 
Niemand kon ooit geloven
Mijn mooie Marjolein

Het heeft zo moeten lopen 
Ja het heeft zo moeten zijn 
Niemand kon ooit geloven
Mijn mooie Marjolein

Je oogverblindende schoonheid
Alle mannen kijken je na
Dat jij voor mij hebt gekozen
Marjolein, tegen jou zeg ik ja