In 't slopje daar jengelt een klein melodietje,
’n harmonicaliedje, een jodelend hofjesgeneugt.
En plots komt bij ’t zorgelijk sloven en sleuren, de pret langs de deuren,
en vult er ’t straatje met vreugd.
Door ramen en kieren, daar kijken de buren
’t Is praten en lachen en glundertjes gluren;
Vergeten voor ’n poos is ’t slaaf’rig getob.
Voor hen is de jool, de muziek van het slop.
 
   Hm, la, la, la, hm, la, la, la
Hhm, la, la, hm, la, la, 
hm, la, la, al, hm, la, la, la, 
hm, la, la.

De vrouwen, ze moeten hun huisjes ontvluchten
’t harmonicazuchten brengt blijde beroering in ’t rond
En kindertjes drummen als smoes’lige kluitjes, bleekneuzige snuitjes
en luist’rend met wijd open mond.
De oudjes ze stromp’len, de rugjes gebogen,
Met glimpjes van jolige pret in hun ogen,
De arm’lijke hondjes ze janken hoog op,
ontdaan van de schone muziek in hun slop.

   Hm, la, la, la, hm, la, la, la
Hhm, la, la, hm, la, la, 
hm, la, la, al, hm, la, la, la, 
hm, la, la.

Een meiske, dat ziet er een lummel te paaien
tot dollen en draaien, tot dansen in leutig geneugt
Tot eind’lijk alleen ze haar rokken laat zwieren,
haar lust uit moet vieren, van zinnen ontwakende jeugd.
Ze geeft er ’t voorbeeld aan joelende paren,
Met hete gezichten en fladd’rende haren,
De lust tot de dans stijgt een elk naar de kop,
’t Is liefde, plezier en muziek in het slop.

   Hm, la, la, la, hm, la, la, la
Hhm, la, la, hm, la, la, 
hm, la, la, al, hm, la, la, la, 
hm, la, la.
 
Maar plots komt een keren de poort in laveren,
Met vloekend beweren, met dronken en hikkend gedaas.
’t Wordt schreeuwen en schimpen en honend krakelen,
Een schoppen uitdelen! Een alles vernielend geraas!
En ginds vlucht het aardige dansmelodietje,
cadens van het kerend harmonicaliedje;
Het klinkt er weemoedig van verre weer op
De vreugd van de poort en de trots van het slop.