Donker haar, zwarte ogen 
je keek mij aan, onbewogen
ik zei zacht, het is nu tijd om naar huis te gaan 
Hand in hand, zonder woorden
ik voelde mij zo verloren
kon ik maar, voor heel even jouw hart verstaan 

Waarom is de wereld, zo eenzaam en koud
is op deze aarde, geen plaats meer voor jou 

Na de strijd kwam de vrede
soms heel kort, voor heel even
want er was vaak een reden om door te gaan 

Toch ben jij hier gekomen
heel alleen, zonder dromen
en ik dacht, het is nu goed om naar huis te gaan 

Waarom is de wereld, zo eenzaam en koud
Is op deze aadre geen plaats meer voor jou