Ik zit hier heel alleen 
Geen vrienden om me heen
Die lach, die is van mij…
Al lang verdwenen 
Ik voel alleen verdriet
Niemand die het ziet
Het geluk is er voor mij heel even niet

Maar ik moet niet langer dwalen…
Door de stilte van de nacht
Want misschien vind ik al morgen…
Weer gewoon mijn eigen lach

Dan kan ik verder met m’n leven
Dat heb ik lang niet meer gedaan
Zijn al m’n tranen weer verdwenen
En zal een droom ook weer bestaan
Ik zal de dag weer gaan omarmen 
En zie ik in één keer weer de zon 
Een antwoord zal ik niet gauw krijgen 
Dat blijft voor mij een stil, waarom? 

Ik weet, het komt wel goed
Maar wat het met me doet
Het houdt mij elke dag toch steeds weer bezig
De weg naar mijn geluk…
Die vind ik wel weer terug 
Maar het vraagt alleen nog om een beetje tijd 

Maar ik moet niet langer dwalen 
Door de stilte van de nacht
Want misschien vind ik al morgen…
Weer gewoon mijn eigen lach

Dan ga ik verder met m’n leven
Dat heb ik lang niet meer gedaan
Zijn al m’n tranen weer verdwenen
En zal een droom ook weer bestaan
Ik zal de dag weer gaan omarmen 
En zie ik in één keer weer de zon 
Een antwoord zal ik niet gauw krijgen 
Dat blijft voor mij een stil, waarom? 

Een antwoord zal ik niet gauw krijgen 
Dat blijft voor mij een stil, waarom?